Bezoek World Press Photo en FOAM Amsterdam

World Press Foto 2012

Vanuit de opleiding bezoeken we samen met de klas de Worldpress Photo en het FOAM in Amsterdam.

WPP Amsterdam 2012

Vooraf hebben we afgesproken dat eenieder een keuze maakt van een fotograaf die een prijs gewonnen heeft en tijdens het bezoek erover vertelt. Ik zelf heb gekozen voor fotograaf Alejandro Kirchuk. Een 25 jarige fotograaf uit Argentinië.




"Never let you go" is een lange termijn project over de oude dag waarin mensen te maken krijgen met  de ziekte van Alzheimer. Het project is gericht op het verhaal van zijn grootouders, Marcos en Monica, die 65 jaar getrouwd en hebben geleefd in hun appartement in Buenos Aires, Argentinië, wat hun kleine wereld is. In 2007, werd op de leeftijd van 84, de ziekte van Alzheimer gediagnosticeerd. Hij is nu 89 jaar oud, en vanaf dat moment, wijdde hij al zijn tijd om te zorgen voor haar. 

Alejandro Kirchuk is hen sinds 2009 gaan fotograferen. De hele situatie heeft veranderd als de ziekte vordert. Toen hij begon te fotograferen, was het het eerste moment van haar ziekte, het eerste jaar na de diagnose. Op dat moment begon ze met wat verlies van geheugen. Als de ziekte voortgang heeft wordt ze steeds meer afhankelijk van haar echtgenoot. Tijdens haar laatste jaar van het leven, ze was bedlegerig en kon hem nauwelijks herkennen. Op dat moment was de interactie alleen binnen de grenzen van de slaapkamer. Echter buiten de grenzen van de kamer, gebeurde andere dingen die ook verband met de ziekte hadden en een van de grootste gevolgen ervan houden. De conciërge is blootgesteld aan substantiële wijzigingen in zijn leven, evenals een zeer sterke emotionele en fysieke impact lijden. Marcos zijn leven is volledig veranderd sinds het moment van haar diagnose, en haar ziekte is voor hem een nieuwe reden om te leven. 

WPP Amsterdam, winnend fotograaf Alejandro Kirchuk

De beelden tonen veel emotie en zijn aangrijpend. De beelden zijn voor mij persoonlijk ook een herkenning. Mijn eigen moeder heeft ook de ziekte van Alzheimer gehad en mijn vader heeft tot de laatste dag de zorg gegeven die hij kon.

World Press foot in de oude kerk Amsterdam 2012

De andere studenten vertellen ook over hun keuze van een fotograaf. Bij een aantal foto's is er discussie of het nu een goed beeld is omdat er technisch niet altijd een aantal zaken lijken te kloppen of dat een foto van bijvoorbeeld de tsunamie alleen rommel vertoont. De docente benadrukt dat het lang niet altijd om een mooi beeld en/of technisch alle zaken goed moeten zijn. Een foto kan door zijn journalistieke waarde van een belangrijke gebeurtenis juist ook een meerwaarde hebben.

Jammer is dat we niet genoeg tijd hebben om alle foto's te zien omdat we op tijd moeten vertrekken naar het FOAM waar we een rondleiding krijgen. Gelukkig mag ik op vertoon van het ticket aan het eind van de dag nog terug naar de expositie om de resterende foto's te bekijken.

FOAM

Na een ritje met de tram op tijd bij het FOAM voor de rondleiding.

In het FOAM zijn 2 grote exposities op dit moment te weten: The New York Times Magazine Photographs en een expositie van Bertien van Manen

Expositie The New York Times Magazine in het FOAM

Een gids van het FOAM geeft ons een rondleiding en vertelt over een aantal foto's en het verhaal dat bij de foto behoort. Nu kom ik zelf vaak in het FOAM en mis zelden een expositie. Op deze manier krijg je toch net wat meer informatie dan je vaak leest op het bijschrift naast de foto.

De tentoonstelling is samengesteld door Kathy Ryan, al jarenlang directeur Fotografie van het Magazine, en Lesley A. Martin, uitgever van Aperture Books.  De tentoonstelling bestaat uit elf delen, elk gewijd aan een bijzonder project of combinatie van projecten die eerder zijn gepubliceerd in The New York Times Magazine.Naast voorbeelden van reportage- en portretfotografie is er ook kunst (autonome) fotografie te zien.  Door gebruik te maken van visuele middelen uit de verschillende stadia van het totstandkomingproces van het blad, zoals 'shot lists', werk-afbeeldingen en contactafdrukken, video's, 'tear sheets' en ingelijste afdrukken wordt de onderlinge samenhang blootgelegd tussen het oorspronkelijke idee en de uiteindelijk gepubliceerde pagina.

Er hangen een aantal inspirerende en mooie beelden, prachtige gecenseerde situaties en prachtige portretten waaronder een aantal van Nan Goldin. Van deze fotografe heb ik eerder in het C/O in Berlijn een prachtige expositie gezien.

Nan Goldin

De meest bijzondere foto vond ik de foto gemaakt middels camera obscura door Abelardo Morell op Times Square in een hotel kamer.

Hotelkamer op Times Square. Fotograaf Abelardo Morell

Op de benedenverdieping de expositie van Bertien van Manen waarbij wederom de discussie oplaait waarom er bepaalde foto's hangen die overbelicht zijn, de horizon die scheef staat etc.

De titel van de tentoonstelling Let's sit down before we go verwijst naar een oude gewoonte in Rusland: voor je op reis gaat, neem je een moment voor jezelf om te bedenken waar je vandaan komt, waar je heen gaat en waarom. Hetzelfde gold voor Bertien van Manen. Persoonlijke omstandigheden maakten dat zij vanaf 2010 minder reisde. Ze nam de rust om terug te kijken op haar projecten en reizen. Samen met de Engelse fotograaf Stephen Gill maakte ze een keuze uit ruim 15.000 negatieven. Ze was verbaasd te zien dat de tijd bijna heeft stilgestaan. Zo leek op haar foto's het leven buiten de grote steden te nauwelijks veranderen.

Fotograaf Bertien van Manen

Ik vind de foto's een mooi tijdsbeeld geven en ja er hangen foto's tussen die niet mijn keuze zouden zijn.

Het was weer zeer de moeite waard om de exposities van de dag gezien te hebben.